ละติจูดที่6 คือภาพยนตร์ไทยที่ กอ.รมน ต้องการสร้างความเข้าใจให้แก่ผู้คนผ่านทางสื่อภาพยนตร์ และนี่คือบทบาทใหม่อีกบทบาทหนึ่งของ กอ.รมน ( พล.ต.นักรบ บุญบัวทอง รองผู้อำนวยการศูนย์ประสานการปฏิบัติที่ 5 (ศปป.5) กอ.รมน.กล่าว ที่มาจาก ข่าวสด)
ผมอยากจะบอกว่าตลอดเวลาสองชั่วโมงเศษๆ ของหนัง เต็มไปด้วยการสื่อสารที่ล้มเหลว และไม่นำความจริงออกมาพูดกัน บางคนบอกว่าหากเอาออกมาพูดกัน หนังจะไม่ผ่านและฉายไม่ได้ แต่ผมคิดว่าบ้านเมืองเราเวลานี้ควรเอาความจริงมาคุยกันจะดีกว่า ดีกว่าเอาความโลกสวยมาหมกเม็ดแบบนี้ ซึ่งการนำเสนอความจริง(อย่างฉลาด) ไม่ใช่เรื่องยากนะ
ตลอดเวลากว่าสองชั่วโมงของหนัง เรารับรู้แต่ว่า ปัตตานีสวยงาม ผู้คนไม่ได้น่ากลัว แต่ในอีกทางหนึ่ง แม่ของนางเอกทั้งสองคนในเรื่องต่างก็เสียชีวิตจากเหตุการณ์วางระเบิดของผู้ก่อการร้าย และหนังก็ไม่ได้บอกว่ามันดียังไงที่ต้องสูญเสียบุพการีที่เกิดจากความรุนแรง
หนังไม่มีการนำเสนออะไรว่าเหตุใดถึงมีเหตุการณ์เหล่านี้ หนังแทบจะไม่แตะเลยว่าใครคือผู้ก่อความไม่สงบ และหนังแทบจะไม่สามารถแบ่งคนดีกับคนร้ายออกจากหนังได้เลย หนังยังคงสร้างความคุลมเครือในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ และที่แน่ๆ หนังไม่ได้ทำให้คนมองว่าสามจังหวัดชายแดนใต้น่าปักหลักอยู่เลย นอกจากการที่คนนอกท้องที่จะเข้าไปอยู่เพียงเพราะอยากเข้าไปแต่งงานกับสาวมุสลิม
หนังสะท้อนแค่ว่า สิ่งที่ทำให้คนยังคงอยู่ในจังหวัดชายแดนใต้เพียงเพราะ ครอบครัว เพียงเพราะมีคนรักอยู่ที่นั่น หนังยังไม่สามารถสร้างอิมแพคได้เลยว่าคนต่างศาสนาจะอยู่กันได้อย่างไร หนังยังคงนำเสนอเพียงว่า คนนอกท้องที่ คนต่างศาสนาที่จะเข้าไปอยู่ที่นี่จะต้องปรับตัวเข้าหา แต่หนังกลับไม่เสนอให้คนในท้องที่รู้จักปรับตัวเพื่อเข้าหาโลกเลย
โดยภาพรวม ผมเสียดายงบของ กอ.รมน ที่เอามาตำละลายลงไปในหนังกึ่งสารคดีท่องเที่ยวกึงโฆษณาชวนเชื่อโลกสวยแบบนี้ ที่เอาจริงๆ หกโมงเย็นเราก็มีอะไรให้ดูอยู่แล้ว
หุหุ. เว้นเวลาหลังสองทุ่มไว้ทำไม
ละติจูดที่ 6 การเสริมสร้างความเข้าใจในสาม จว. ชายแดนใต้ที่ล้มเหลวΩ
